Deze West-Vlaamse blaaskapel werd in 1961 in de Brigandgemeente Ingelmunster opgericht in de schoot van de toenmalige studentenvereniging Hoger Op. Enkele jongeren o.l.v. Antoon Vanmeenen startten er met een cabaretgroep De Doremi’s, die in 1965 tot een heuse blaaskapel Alpenroos werd omgetoverd. Pieter Vandekerckhove werd er dirigent. Deze jonge muzikanten  legden zich aanvankelijk toe op de Egerländermusik, wat hen tijdens een optreden in het Duitse Edewecht de titel Die Egerländer aus Flandern opleverde.

In 1987 gaf Pieter het (spreekwoordelijke) dirigeerstokje door aan klarinettist Rik Bossuyt. In die periode ging Alpenroos er kwalitatief sterk op vooruit. De twee cd’s die onder Riks kapelmeesterschap opgenomen werden, getuigen van deze progressie.

In 1997 werd saxofonist Johan Herman de nieuwe chef. In hetzelfde jaar gaf voorzitter en boegbeeld van de vereniging, Antoon Vanmeenen, zijn taak door aan Dominique Santens, die tot op vandaag samen met zijn bestuur het beleid binnen Alpenroos bepaalt.

Onder het muzikaal en begeesterend leiderschap van trompettist en dirigent Jan Desmet kende Alpenroos sinds 2003  een nieuwe bloeiperiode, waarin naast de Egerländermuziek ook de Boheemse en Moravische muziek vaak op het programma stonden. Zoals de muzikanten in de jaren ’70 en ’80 geregeld een optreden van Ernst Mosch und seine Original Egerländer Musikanten meepikten, zo bezochen ze nu hoofdzakelijk festivals waarbij vooral Tsjechische kapellen hun bravoure lieten horen. En het viel op: zowel jong als oud was in de ban van een orkest als Gloria of Vlado Kumpan & seine Musikanten. Vandaar dat op het Alpenroosrepertoire meer en meer zogenaamde ‘Tsjechische’ nummers voorkwamen (en nog steeds voorkomen). Toch probeerden Jan en zijn muzikanten het broze evenwicht tussen de Tsjechische en Egerländermuziek te bewaren, iets wat hun luisterpubliek wist te appreciëren. Bewijs hiervan waren de jaarlijkse succesvolle dubbelconcerten, die steeds weer een massa geïnteresseerden naar Ingelmunster wisten te lokken.

Vanaf februari 2005 vond Alpenroos een nieuw repetitielokaal in het (intussen teloorgegane) familiepark Aviflora te Ingelmunster. En omdat ook het jaarlijkse concert meer en meer toehoorders aantrok, werd in ditzelfde familiepark tevens een zaal geschikt bevonden om dit evenement – na heel wat aanpassingswerken weliswaar – te laten plaatsvinden.

Tijdens het weekend van 8-10 juli 2011 vierde Alpenroos zijn 50-jarige bestaan met als hoogtepunt het optreden van Vlado Kumpan und seine Musikanten in de Evenementenhal, iets wat 5 jaar later nog eens herhaald werd. Ook een kerstconcert in samenwerking met verschillende koren en een banjo-orkest lokte zowel in 2011 als in 2016 een aanzienlijk publiek naar de St.-Amanduskerk.

In 2013 koos Alpenroos een nieuwe locatie voor zijn jaarlijks voorjaarsconcert: de tot concertzaal omgetoverde evenementenhal aan de Bollewerpstraat. Wegens de grotere capaciteit van deze zaal werden de concerten van twee avonden naar één enkele zaterdagavond herleid. Op dit Alpenroos in concert-editie 33 werd ook het nieuwe huidige uniform voorgesteld. Het werd ook Jans afscheidsconcert.

Op zondag 13 oktober 2013 vond opnieuw het intussen traditioneel geworden matineeconcert plaats in zaal De Middenstand, waarbij meteen ook de nieuwe dirigent Steven De Loose werd voorgesteld.

In mei 2016 kreeg Alpenroos nog maar eens een nieuwe dirigent: Mario Spiessens, een hoornist die beroepshalve muzikant was bij muziekkapel van de Belgische Marine. Tot in november 2021 had hij de muzikale leiding van de blaaskapel.

Vanaf 2018 kregen de jaarlijkse voorjaarsconcerten nog maar eens een andere locatie in de door de gemeente tot Cultuurfabriek omgetoverde O.-L.-Vrouwekerk aan het station van Ingelmunster, waar ze tot op heden (met uitzondering van 2020 en 2021 wegens de coronacrisis) telkens halverwege maart plaatsvinden.

In 2021 bestond Alpenroos 60 jaar, maar wegens de Covid 19-maatregelen werd dit feestjaar in mineur gevierd.

In november 2021 nam onze trompettist Marc Meyfroidt het dirigeerstokje over van Mario.

“Wat is nu eigenlijk de reden van het succes van Alpenroos?” hoor je mensen soms vragen. Vermoedelijk is het antwoord bondig samen te vatten in volgende twee begrippen: Leidenschaft en Freundschaft.
Leidenschaft heeft te maken met de grenzeloze passie voor de volkse blaasmuziek: de wil om deze muziek met hart en ziel te brengen. Vanzelfsprekend is hierbij ook enige muzikale aanleg vereist, zonder hierbij het motto te vergeten: oefening baart kunst. Alpenroos beschikt inderdaad de laatste jaren over heel wat muzikaal talent en ook de repetities kennen een redelijk hoge aanwezigheidsscore.
Maar ook Freundschaft is erg belangrijk. Elke vereniging waarin tweespalt heerst, is – vroeg of laat – ten dode opgeschreven. Gelukkig is dit momenteel in Alpenroos niet het geval. Iedereen spreekt met iedereen en bij belangrijke evenementen kan het bestuur steevast rekenen op de medewerking van heel wat muzikanten. Toch moet er aan die samenhorigheid voortdurend gewerkt worden. Een muzikale trip naar het buitenland bijvoorbeeld kan de vriendschapsbanden in de meeste gevallen alleen maar aanhalen. Zo trok Alpenroos verschillende keren naar het Duitse Nordrhein-Westfalen waar het vriendschappelijke banden met het Schnathorster Blasorchester had. Ook met dat andere bevriende orkest, Trachtenkapelle Musikverein Heiligkreuzsteinach, onderhield Alpenroos jarenlange banden. Musik macht Freu(n)de, of niet soms? Onder die titel bracht Alpenroos trouwens zijn laatste cd uit, die nu nog altijd voor de prijs van 10 euro te koop wordt aangeboden.